liście

 W październiku zaczynamy mieć coraz mniej liści nad głową, a coraz więcej pod nogami. I to jest świetny czas, żeby nauczyć się rozpoznawać drzewa po kształcie liści.

Takie żółciutkie, malutkie, wiotkie i wrzecionowate są liście brzozy. Łatwo je zidentyfikować, bo leżą pod brzozami z białą korą.

Z klonów jesienią spadają całe zwały liści. Mogą być żółte, pomarańczowe, czerwone. Zwykle mają długie łodyżki.

Klon jawor, zwany w skrócie jaworem, ma liście jak klon, tylko bardziej zaokrąglone.

Klon polny ma małe, ostro powcinane listki. Kiedy widziałam je pierwszy raz, skojarzyły mi się z liśćmi agrestu.

A to poniżej to klon srebrzysty - ażurowo powcinany. Nie jest gatunkiem polskim, ale można go spotkać w parkach, na skwerach i w ogrodach botanicznych.

Często depczemy opadłe liście dębu.

Często z drzew opadają całe fragmenty dębowych gałązek razem z żółknącymi liśćmi.

A to niżej to dąb amerykański, czyli dąb czerwony. Inkulturował się u nas tak dobrze, że rośnie nawet w lasach.

Wąskie listki opadające dopiero po porządnym przymrozku, utrapienie wszystkich ogrodników, bo już wszystko zgrabione, a one uparcie wiszą na drzewie :) - to liście wierzby. 

Różne gatunki wierzb mają różne liście i bywają wierzby z liśćmi okrągłymi, nie podłużnymi - ale to już wyższa szkoła jazdy.

Jeśli znajdziemy liść składający się z kilku zrośniętych ze sobą listków, to może być to na przykład kasztan, znaczy kasztanowiec

jesion

albo jarzębina, w niektórych językach zwana zresztą jesionem górskim.

Jeśli liść jest w dotyku sztywny, a jego górna strona śliska, jakby oblana glazurą, na pewno mamy w ręku liść jakiejś topoli.

Gatunek topoli trudno określić, bo więcej na świecie mieszańców niż czystych form, ale jeśli liść z jednej strony jest glazurowany, a z drugiej białawy, to raczej spotkaliśmy topolę białodrzew.

Największy problem z identyfikacją dotyczy liści w typowym kształcie liścia. To, na przykład, jest buk. Liść jest gładki, błyszczący, ale nie ma warstwy "lakieru" typowej dla topoli. Gładki, jakby polakierowany na srebrno, jest za to pień buka.

A to jest grab.

W tym towarzystwie najłatwiej rozpoznać wiąz, bo jego listki przy ogonku nie są symetryczne.

Liście olchy długo pozostają zielone i długo wiszą na drzewie, zwykle w towarzystwie małych szyszeczek. Olchy rosną tam, gdzie jest mokro, a po ścięciu mają pomarańczowe drewno. 

Liść olchy jest okrągławy i gładki.

Bardziej kosmaty jest liść leszczyny. Leszczyna najczęściej ma charakterystyczny pokrój krzaka z mnóstwem gałęzi wyrastających z ziemi. 

I na koniec serduszkowaty listek lipy.