Nie byłabym sobą, gdybym nie wniknęła, z jakiego gatunku drzewa był zrobiony krzyż (czy może jego odnalezione pozostałości, wielce zresztą różnorodne gatunkowo). Podobno obecnie naukowcy twierdzą, że krzyż wyciosano z jakiejś sosny czarnej (i przyjmują to kryterium jako jedno z kilku używanych przy potwierdzaniu autentyczności relikwii). Polacy mają na ten temat zdanie odrębne. Od dziecka słyszałam opowiadanie, że krzyż Jezusa zrobiono z osiny, czyli topoli osiki, która właśnie dlatego cały czas się jeszcze trzęsie.
W każdym razie w święcie Podwyższenia Krzyża obchodzonym 14 września najmniej chodzi o to, czy coś pozostało z fizycznego krzyża Jezusa i gdzie to coś obecnie jest. Raczej chodzi o uświadomienie sobie wartości Odkupienia. I wartości znaku krzyża, zaczynając od prostego przeżegnania się, poprzez znak błogosławieństwa aż do (coraz rzadziej, ale ciągle jeszcze spotykanych) krzyżyków na szyi, na domowych ścianach i krzyży przy skrzyżowaniach dróg.
A dla mnie, na przykład, jest to święto związane bardzo mocno z krzyżowym wymiarem rozpoczętego właśnie roku szkolnego. W ogóle z dzieciństwa nie pamiętam tego święta, zresztą do dziś nie jest specjalnie obchodzone czy zauważane, nawet przez ludzi bardziej pobożnych. Że istnieje, dowiedziałam się, jak już umiałam nieźle czytać, z okładki jakiejś katolickiej gazety. No i tak mi zostało - w kontekście szkoły. I już.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz