de veteribus: kwiaty na Boże Ciało

"Zapach Bożego Ciała" to zapach kwiatów sypanych przez dziewczynki na procesji. W Polsce większość ludzi kojarzy ten zapach z płatkami piwonii, róż, kwiatkami ligustru, czasem czarnego bzu i jaśminu. Oczywiście, że dziewczynki sypią też inne kwiatki, wszystko, co akurat kwitnie - czasem ostatnie irysy, niebieskie kwiatki ostróżek, rumianki i ogrodowe złocienie.

Kiedy byłam w wieku "sypaczki kwiatków", robiłyśmy z dziewczynami prawdziwe wyprawy łupieżcze :) do okolicznych parków i ogrodów, żeby trochę tego ziela wyprosić czy narwać. Zbierane do foliowych worków, rozgrzane czerwcowym słońcem, potem deptane niezliczonymi butami pachniały oszałamiająco. I tak, od zawsze co mniejsze dzieci w procesji zbierały przy kolejnych ołtarzach te co mniej podeptane kwiatki do zabawy.

Piwonie kwitną od końca maja do połowy czerwca. Są przeróżne odmiany piwonii, od białych do ciemnobordowych.

Ligustr jest krzewem żywopłotowym, kwitną częściej krzewy, które się mniej obcina. Zapach ligustru sam w sobie pewnie najprzyjemniejszy nie jest, ale w słodkościach róż i piwonii dodaje ten charakterystyczny smaczek, którym procesje Bożego Ciała zawsze pachniały.

Jaśmin, duży krzew parkowy lub ogrodowy, rozkwita trochę później i generalnie kwitnie krótko, ale jeśli Boże Ciało wpasuje się terminem w czas kwitnienia jaśminów, jest zawsze obecny w mieszance do sypani kwiatków :), a czasem także w wianuszkach na oktawę.

Czarny bez, fachowo dziki bez czarny, także samodzielnie zapachem nie zachwyca, ale że kwitnie obficie i jest łatwy do pozyskania, na procesjach się pojawia. Dziki bez to duży krzak, rosnący dziko na nieużytkach, przy drogach i w krzakach, często na rumowiskach. Przy okazji: kwiaty bzu czarnego są jadalne, można je smażyć w cieście (uwaga na malutkie robaczki), robić na nich nalewki albo suszyć jako surowiec zielarski.