święta Rita

 święta Rita żyła w XIV wieku we Włoszech i tak naprawdę miała na imię Margherita. Jako dziewczyna chciała iść do zakonu, ale rodzice wydali ją za mąż. Mąż Rity do spokojnych nie należał i zginął w końcu w waśniach rodowych (vendetta i te rzeczy). Dwóch synów poszło w jego ślady. Rita modliła się ponoć, żeby umarli, zanim kogoś zabiją - i rzeczywiście umarli podczas jakiejś epidemii.A Rita, bezdzietna wdowa, próbowała wstąpić do augustianek. Podobno nie bardzo ją tam chcieli w tym klasztorze, ale nalegała, legenda mówi, że w cudowny sposób znalazła się w środku, chociaż nie chcieli jej wpuścić - i w końcu przyjęli ją jako siostrę do najniższych posług.

Rita miała szczególne nabożeństwo do Męki Pańskiej i nosiła na głowie stygmat - krwawiący ślad po koronie cierniowej. Z tą raną i z krzyżem w rękach, czasem z cierniową koroną, Ritę malują na obrazkach. Czasami także z różą.
Rita umarła na gruźlicę 22 maja 1457 roku. Podobno w zimie przed swoją śmiercią, już leżąc w łóżku, poprosiła o różę z ogrodu - i podobno rzeczywiście w środku zimy różę znaleziono i przyniesiono jej. Po śmierci Rita niemal od razu zasłynęła wypraszaniem cudów i łask - odtąd jest patronką spraw trudnych i beznadziejnych. Trumna z jej ciałem ocalała podczas pożaru, który zniszczył cały kościół, gdzie ją swego czasu pochowano, a ciało nie uległo rozkładowi.

Wspomnienie dowolne świętej Rity obchodzone jest 22 maja. Tego dnia w parafiach pod jej wezwaniem poświęca się róże - zwykle czerwone - które ludzie do kościoła przynoszą.

Róże świętej Rity mają wypraszać zdrowie i inne łaski.