święty Wojciech

Święty Wojciech żył w X wieku, był Czechem, pochodził z jednego z czeskich książęcych rodów uwikłanych w walki o władzę. Podobno kiedy był mały, zachorował, a rodzice złożyli ślub, że jeśli wyzdrowieje, oddadzą go na księdza. Podobno sam Wojciech już po wyzdrowieniu bardzo cynicznie podchodził do tego pomysłu, jednak na księdza się wykształcił. Po którymś ze swoich przełożonych przybrał imię Adalbert.
Istnieje teoria, że Wojciech nawrócił się widząc śmierć swojego poprzednika, biskupa Pragi - w każdym razie kiedy sam został w Pradze biskupem, żył bardzo pokornie i ubogo, dbając o wszystkich dookoła, tylko nie o siebie. Podpadł jednak i innym księżom, i możnowładcom, gdyż domagał się, aby przestrzegali Bożych przykazań - i zmęczony totalną bezowocnością swojej pracy po pięciu latach biskupowania w Pradze zrezygnował ze stanowiska. Wstąpił do benedyktynów, ale na rozkaz papieża po kilku latach musiał wrócić na biskupstwo w Pradze - i znowu z niego zrezygnował, tym razem na skutek przeróżnych rodowych waśni i walki o władzę. Przybył do Polski, na dwór Bolesława Chrobrego - i stamtąd wyruszył na wyprawę misyjną do Prus, gdzie został zabity. Miał 41 lat. Jego ciało Chrobry wykupił podobno na wagę złota i złożył w katedrze w Gnieźnie, gdzie w 1000 roku u jego grobu odbył się historyczny zjazd.
Wojciech jest patronem Polski, czczą go także Czechy i Węgry (gdzie także był na wyprawie misyjnej). Uroczystość świętego Wojciecha jest obchodzona 23 kwietnia - jeśli wypada w Wielkim Tygodniu lub w oktawie Wielkanocy, jest przekładana na inną datę. Gdyby wypadła w piątek, nie ma postu.